BU MİTİNG YOK HÜKMÜNDEDİR!
25 Mayıs 2014 Kadıköy Mitingi Değerlendirmesi
Bugün Kadıköy’de düzenlenen Soma sonrası ilk kitlesel miting, gösteri kültürünün ve simgesel eylem fetişizminin1 adeta çöküşünü ilan ediyor. Soma’daki katliamdan, ardından gelen despotluktan, ardından gelen utanmazlıktan, umursamazlıktan, 13 yıldır görülen en kapsamlı genel iş bırakmadan sonra 5000 kişiyi, o da zaman zaman ancak bulan bir miting. Tam bir hezimet!
Bunun ne olduğunu ciddiyetle kabul etmezsek, kadim deyişle “somut durumu somut analiz” etmezsek hiç bir yere varamayacağız.
Kadıköy mitingi basitçe “iyi hazırlanmamış” bir miting değildi. Bunu böyle kabul edip, işin içinden sıyrılanlar köhnemiş hayal dünyalarında yaşıyorlar. Çünkü asıl soruyu sormuyorlar: Neden mitinge iyi hazırlanılmadı? Tembellik mi? Motivasyon azlığı mı? Toplumsal muhalefet yenilsin diye yapılmış bir komplo mu? Yoksa, artık örnekleri ancak Kafka’da bulunabilecek rüya tipi bir absürtlüğe ve Douglas Adams’ta bulunabilecek bir saçma-komik ritüellere dönüşmüş simgesel eylem anlayışının çöküşünden dolayı mı?
Kadıköy mitingi basitçe “gaz alma eylemi” de değildi. Gaz alma eylemleri kitlesel katılımı olan ve bu sebeple de katılımcılarda “doygunluk” hissi yaratan eylemlerdir. “Biz görevimizi yaptık!”, “Gücümüzü el aleme gösterdik!”, “Şimdi hükümet düşünsün!” türü duygular yaratırlar. Böylelikle toplumsal muhalefeti, simgesel eylem alanına hapsedip, doğrudan eylem ve toplumsal örgütlenmenin es geçilmesini sağlarlar. Bu miting bir gaz alma eyleminin parodisi bile değildi.
Hatta artık net hedefler koyarak yapılan simgesel eylemlerin bile altı boşalıveriyor. “Taşeron yasaklansın!” gibi net hedefli bu gösterinin, bu şekilde gerçekleşmesi bu durumun ne ilk ne son işareti. Ama anlayana. Anlamayan ise, basitçe sendika bürokrasisini suçlayıp, “iyi hazırlanılmamış” deyip, “gaz alma eylemi” deyip absürt olanı aklileştirme peşinde.
Milyon kere söyledik, birilerinin aklına sokmak için bir kez daha söyleyelim: İşyerlerinde örgütlenmeyen hiç bir sendikal ya da sol politik hareket toplumsal devrimci potansiyele sahip değildir. 2 Toplumsal muhalefetin gelişmesini istiyorsak, simgesel eylemlerle politik mücadeleden “alnının akıyla” çıkmaya çalışan, “imanını koruyan”, sol sekter örgütlenme biçimsizliklerini toplumsal örgütlenme gibi sunan ya da muhalefet birleşince iyi şeyler olacağını sanan düşünceler elimine edilmelidir. 3
1)İki Yöntem Çifti:
Simgesel eylem, taraftar kazanmak için yapılan eylemdir. Miting düzenlersiniz, iktidara sesinizi duyurursunuz ya da belki de düşmanınızı tehdit edersiniz. Gösteri yaparsınız, isyanınızı, itirazınızı cümle aleme gösterirsiniz. Yürüyüş yaparsınız, medyada yer bulmaya çalışırsınız. Korsan koyarsınız ve bilmeyenlere propagandanızı yaparsınız. Yalnızca başkalarına değil tabi, kendi büyüklüğünüzü de kendinize gösterirsiniz ve böylelikle sizden insanlar yalnız olmadıklarını farkederler. Tümünü düşündüğümüzde, simgesel eylem birilerine, halka, sınıfa, millete, tarihe, iktidara, düşmanlara mesaj iletmek üzerine yapılır.
Doğrudan eylem, probleminizi gidermeniz için yaptığınız, muhataplarınızı direk etkileyen eylemdir. İş saatinde geyik yapıp işi yavaşlatırsınız, sömürüyü azaltırsınız. Parkı işgal edersiniz, AVM olmasını engellersiniz. Grev yaparsınız, ücretinizi yükseltirsiniz. Sabotaj yaparsınız, işin yürümesini engellersiniz. Ayaklanırsınız, iktidarı devirirsiniz.
2) Mitingdeki konuşmacılar, özellikle madenci arkadaşlarımız mitingi az da olsa katlanılır kılan tek şeydi.
