SAF SOKAK GÖSTERİLERİ ÇIKMAZ SOKAKTIR!

Tamam insanlar sokağa çıkmayı öğrendiler, bu güzel. Peki de bir işe yaramadığı görüldükçe oluşacak geri çekilmeyi, moral bozukluğunu bundan sonra atılması gereken adımı göstererek aşmak, engellemek yerine, iyi iyi daha öğrensinler diyebilir miyiz? Elimizde yüzde kaçın öğrendiğine, ne kadar öğrendiklerine ilişkin veri yok. Zaten öyle bir veri olamaz. Dolayısıyla yapılması gereken bir sonraki adımı göstermektir. Yani ya sokak ve ardından sınıfsal bir tarafı olmayan bu sebeple de kolaylıkla yedeklenebilecek bir isyan çağrısı ya da çalışan sınıfın varlığını hissetmeye başlaması ve ardından olacaklar. İstediğimiz kadar “çubuğu bükelim”, gerçek hayatta bu ikisinin birbirine girişeceğini biliyoruz. Ama artık ikinci olasılığın dillendirilmesinin, sınıfa yönelmenin zamanı gelmedi mi?

 

Şu andaki haliyle saf sokak gösterileri çıkmaz sokak. Bize başka araçlar da gerek. Ve eğer “Hayır! Sokak bize yeter!” diyorsanız, o çıkmaz sokağın tek çıkar yolu bir “ayaklanma”dır. Bir başka çıkmaz sokak. Ama ilerlemiş olursunuz. Gösterilerden bir şey çıkmayacak diyen insanlara bir sonraki hamleyi söylemiş olursunuz. Hiç değilse yani.

Oysa bu çıkmaz sokaklar silsilesini seçmek yerine, iradi bir müdahale ile çalışan sınıfı hareketlendirmeyi denememiz gerek. Nasıl mı? Öncelikle ruh çağırma seansı şeklinde görülebilecek Athusserci özne yaratıcı jesti, çağırmayı kullanabiliriz.

-Hey çalışan tip, işçisi, memuru, mühendisi, beyaz yakalısı… Ortam yıkılıyor. Senin bu konularda bir fikrin yok mu? Vardır elbet. Ama sana özgü bir fikrin yok mu? Kendi yaşamından kaynaklanan? Son onyıldır patronundan usta başına, İnsan Kaynaklarından müdürüne kadar herkes AKP gibi davranıyor dikkat ettin mi? Seni mahveden, karabasan gibi üstüne çökmüş o çalışma yaşamı denen hadisenin bu kadar iğrenç olmasının nedeni, AKP’nin politikalarına özenip aynısını uygulamaya çalışan patronlar/yönetimler. Yapamayacakları sözler verip, durumu senin hard core çalışman sayesinde yapılabilir kılıyorlar değil mi? Burunlarından kıl aldırmayıp, yemek molanı bile kısıtlamaya çalışıyorlar değil mi? Adam atıp, sonra işler yolunda mavraları okuyorlar değil mi? Sen kendi yönetimine karşı çıkmadan AKP zihniyeti yıkılmayacaktır. Ve AKP zihniyeti tasfiye edilmeden sen yine aynı çukurda debeleniyor olacaksın. Onun için iyisi mi, atılmayı bekleme, ekonomik krizi bekleme, işyerinde kendin gibi düşünenlerle birlikte kendi cemaatini, işyeri birliğini kur ve diğer çalışanları kazanmaya, mücadeleye başla.

 

Bundan sonra soyut ruh çağırma yönteminden Sorelci sınıfa karşı sınıf söylemine geçebiliriz. Sorelci, çünkü stalinizm eliyle şu sınıfa karşı sınıf, burjuva partilerine karşı stalinist partiler anlamına gelir hale geldi.

-Tamam, muhalif çalışanlar olarak ortaklaştınız. Ama yetmez. Sizin en sert düşmanınızın AKP olmadığını hatırlıyor musunuz? Sonuçta AKP sizden elde edilen karların, sizden çalınan vergilerin nasıl afiyetle yenileceğini organize eden bir parti. Oysa sizden kar elde eden sizin patronlarınız. Sizden vergi alan sizin devletiniz. Eğer bu hayatta bir şeyler elde etmek istiyorsanız, onlar için de mücadele etmeniz gerek.

 

Ardından daha sert, daha vurucu jestlere, çağrılara geçebiliriz. AKP’yi de, sonrasında gelecekleri de yenmenin yolu buradan geçiyor.