YARIN ARTIK BUGÜNDÜR!
Bu kadar karşı çıktık bi ton şeye, şimdi karşımıza ILIMLI İSLAM peşinde koşalım bari diye çıkıyorlar. Bütün bu dertleri başımıza o meşhur ILIMLI İSLAM MODELİ çıkarmadı mı? Yolun sonunu görüyoruz, IŞID.Yok kardeşim, ben ılımlı islam falan istemiyorum. Ben demokrasi istiyorum. O Atatürkçü cumhuriyet demokrasisi de değil. Bugün açıkça bildiğimiz tüm günahlar, faili meçhuller cinayetler, darbeler, milliyetçi cinayetler, Maraş, Çorum, Sivas, kürtlere uygulanan zulumler, kötü insanların marifeti değil, bu o meşhur Cumhuriyetin karakteri. Bunu anlamak için Lisede Inkılap tarihi dersinde bize söylenmesi gerekmiyor.Ben demokrasi istiyorum, adam gibi. Nerde o patronlar, gıkları çıkmıyor. Son on yılda, onlar için onların çıkarına çıkarılan yasaları kim çıkardı. Taşeronluğu yasal hale getirip insaları patronlara köle eden kim, o madenlere, inşaatlarda fütursuzca ölenler mi. Onları da terörist mi ilan edeceğiz. Bu düpedüz körlük olur.
Ben demokrasi istiyorum, adam gibi. Uyuşturulmuş avrupa orta sınıf hayalleri falan değil. İki yüzlü bi demokrasi istemiyorum.
Ben demokrasi istiyorum. Hayatımı belirleyen herşeyde söz sahibi olmak istiyorum. Üç beş yılda sidik zoruyla o acaip parodi meclise iki tane bağımsız adam sokmak değil istediğim. Ve artık aşikar ki, ne CHP ne MHP ne BDP ne de AKP bunu vermeyecek. Ne bana, ne Kürt arkadaşıma ne İş arkadaşıma ne onların herhangi birine oy verene. Ne Abdo ya, Ne Berkin e, Ne İbrahim e, ne de diğer kaybettiğimiz kardeşlerimize ve ne o madencilere ne de onların ailelerine vermedikleri gibi.
O demokrasi bugün olmayan demokrasi, yani olmayan bir dünyanın halini isitiyorum. Hayalperestmiyim? Milliyetçilik, din, imparatorluk ya da orta sınıf hayalleriyle uyuşmaktansa, bugün için, çocuğum için mücadele etmek daha onurluca ve hayalperestse evet hayalperestim. Sinik sinik kenarda durdukca daha fazlasını alacaklar hayatımdan. Kaçış yok, ufak ufak alacaklar.Süperman gerçek değil, o geçmişin kahramanları, Che ler, Deniz ler artık yok. Bugün sokağa çıkan biz varız, fabrikaları işgal eden çaresiz bırakılmış mücadele den insanlar var. Bahsettiğim şey, sihirle büyüyle olmuyor. Bahsettiğim şey insanların değişmesi. Akıllarını, vicdanlarını bi lidere teslim etmeyen, bi parlomento dolusu sinsi politikacıya teslim etmeyen bireylere dönüşmesinden bahsediyorum. Bu hemen olacak iş değil. Bu bugün değişerek, değiştirerek olacak şey.
Elimde ne mi var, tek bişey, yaşamak için sattığım emeğim. Tüm bi toplum üretim tüketim üzerinden bağlı ve örgütlü olduğuna göre, değişim orada olmalı. Yani işyerimde. O yüzden bugün işyerimde arkadaşlarımı, benimle aynı dertleri olanları bulmakla başlayan şeyi, bir ağa dönüştürmek için uğraşıyoruz. Vakti gelince bizde başlayan değişimi topluma yaymak için. Kimseye akıl satmaya, bilinç aşılamaya falan çalışmıyoruz. Kendi öz ağımızı kurmaya çalışıyoruz. Kendi ortak çıkarlarımız için. Gerçek demokrasi için. İşsiz kalmakla tehdit edilmemek için. Kararlar alınırken sadece patronun karı değil, insanların faydasını da işe katabilme gücüne sahip olmak için. Doğrudan ve direkt olarak her karar mekanizmasına dahil olabilmek için. Doğayı, yaşadığım şehri koruyabilmek için. Yani bugün için olduğundan çok yarın için. Çünkü yarın artık bugündür.Orhan Cahit Obra
