İSLAMCI İŞYERLERİNDE ÇALIŞIRKEN GEZİ DİRENİSİNE KATILMAK
Sayıca hayli fazla işyeri, islamcı veya muhafazar bir ortama sahip ve dolayısıyla bir çoğumuz bu işyerlerinde çalışarak hayatımızı kazanıyoruz. İşyeri ortamımızda çoğunlukta olan bu muhafazakar kesim, çoğunluk olmanın verdiği cüret ve güçle istediğini rahatça söylemekte, hep dilden düşürmedikleri inanca, düşünceye saygı kısmını bir kendi çıkarlarına gelince işletmekte. Bu islamcı, muhafazakar ya da iktidar yanlısı işyerlerinde çalışan ve onlar gibi düşünmeyen bizlerin çoğu, Gezi direnişinden önce düşündüklerimizi, bize aykırı gelen şeyleri açıkça dile getirmiyor veya getiremiyorduk. Bu da bizde bir öfkenin birikmesine yol açıyordu.
Bugun iktidar yanlısı olan ve şirketlerde hızlıca yükselen bir kısım çalışan, 90’larda isyerinde kendi gibi düşünenler azınlıktayken ve su anki kadar cüretkar davranamıyorken, orada kararlıca, sesini yükseltmeden, yer altından ve istikrarlı bir şekilde çalışarak bugünlerin ve güçlerinin temelini attılar. Hal böyleyken bizim, çok daha kararlı, planlı ve derinden gitmemiz gerekiyor. Kendi isyeri ağlarımızda birbirimizi kollayarak, bize öğretilenlerin tersine bilgimizi, zamanımızı bizim gibilerle paylaşarak, kendi dayanışma ve mücadele ağımızı sessizce, kararlıca ve en kahraman Rıdvan olmaya çalışmadan, derinden, güvenilir bir şekilde kurmamız gerekiyor. Bu aynı zamanda şu demek: İstikrarlıca çalışmak, istikrarlıca işyeri ağını inşa edebilmek için, o işyerlerini iktidarın yalakalarına bırakıp, çekip gitmemek de gerekiyor. Kazanmamız gereken binlerce AKP’li çalışan varken nereye gidiyoruz? Filistin’li şair Mahmud Derviş’in söylediği gibi:
Son sınırdan sonra nereye gidebiliriz? Son gökyüzünden sonra nereye gidecek kuşlar?
Her yeri Taksim’e, her ayı Haziran’a çevirmeye işyerlerimizden baslayalım. Çünkü bir dönemden sonra sokaklara çıkmak bugünkünden çok daha zor olabilir.
Not: İlk günlerde sabahlari işe, akşamları Taksim’e giderken haliyle çantamda taşıdığım maskeyi, kaskı işe girişte her sabah geçtiğimiz X-Ray’de görüp girişte durdurup, raporlarlar mı diye nefesimi tuttuğum anda bana göz kırpıp, bıyık altından bir gülüşle geç diyen güvenlik görevlisi o gunlere daha dirençli, neşeli olmama sebep oldu. Herkesin bulunduğu yerde yapabilecegi birsey muhakkak var, değil mi ya?